Het is 14 maart wanneer ik dit schrijf. De afgelopen vier weken hebben we achtereenvolgens winter, lente en herfst mogen meemaken. De eerste twee van de drie waren ongekende hoogtepunten. Wat een feest was het hier om de Amstel vol te zien met schaatsende, blije mensen. Eindelijk weer wat leuks voor iedereen. Zelfs voor onze hond. Een cadeautje. De week later liet een paar prachtige lentedagen zien. Alles werd wakker, de bijen van onze imker Achmet vlogen er op uit, de eerste narcissen bloeiden weer. Ik kon een paar prachtige beelden schieten van parende zwanen, wat u hier ziet is het naspel.

Het was een heerlijkheid om mee te maken. Een paar dagen later ben ik naar Frankrijk getogen en daar was het nog wat verder. Abrikozen, magnolia’s en mimosa in volle bloei. Die paar dagen stevige vorst hebben mijn mimosa in De Hoef, toch een boom van dik vier meter die er al een aantal jaren stond, morsdood gemaakt, daar in Frankrijk waar het ook behoorlijk had gevroren heb ik ze nog nooit zo mooi gezien. Wellicht dat ons natte najaar ook een rol heeft gespeeld

Weer een paar dagen later kwam hier de herfst en waaide je uit je schoenen. Omgewaaide en soms gebroken potten, de gouden regen (weer) omgewaaid, een ruit uit de kas gewaaid, enzovoort. En ik had met die mooie lentedagen de oleanders uit de beschutting gehaald, duidelijk te vroeg aan het nu bruine blad te zien. Met de klimaatverandering kunnen we hier op termijn tuinieren als in Bordeaux, maar dat was dit jaar zeker nog niet het geval.

Laten we die paar herfstdagen maar snel vergeten en uitkijken naar de lente die er nu toch echt aankomt. Zelfs onze enige, oude kip is weer driftig aan de leg. En u kunt ook weer lekker naar buiten.

Op een mooi voorjaar!